به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

واکنش استاد دانشگاه صنعتی شریف به یک شایعه / سیلی نخوردم

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۶۹۵۱۱

استاد دانشگاه صنعتی شریف در واکنش به شایعه سیلی خوردن خود از یک دانشجو در جریان اتفاقات اول آبان در این دانشگاه توضیحاتی ارائه داد.

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، میرصادقی، استاد دانشگاه صنعتی شریف در واکنش به شایعه سیلی خوردن خود از یک دانشجو در جریان اتفاقات اول آبان در این دانشگاه توضیحاتی ارائه داد که در ادامه این توضیات را می‌خوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

من در چند مرحله به خط تقابل «متقاضیان ورود» به سلف و «ممانعت‌کنندگان» از ورود به سلف نزدیک شدم. اولین بار از بین جمعیت متقاضیان ورود نزدیک در شدم و با صحبت با دکتر فاطمی قرار شد متقاضیان ورود را به پایین پله راهنمایی کنیم تا ممانعت‌کنندگان از سلف خارج شوند.

به درخواست چند نفر از همکاران و دانشجویان و من، متقاضیان ورود به سلف به پایین پله‌ها رفتند. ولی ممانعت‌کنندگان علی‌رغم تلاش دکتر فاطمی و دکتر جلیلی حاضر به ترک سلف نشدند. به طور خاص آقایی که بار دیگر در متن به عنوان آقای «الف» از او یاد می‌کنم، گفت من از فرمانده‌ام دستور می‌گیرم. نه از رییس دانشگاه و یا دکتر فاطمی و درخواست من برای ترک سلف قبل از رخ دادن خشونت را رد کرد.

در مرحله‌ی دوم از داخل سلف تلاش کردم، با صحبت با ممانعت‌کنندگان آن‌ها را قانع به ترک سلف کنم. چند نفر از دانشجویان بودند که بسیار با من هم‌دل بودند. ولی نه اساتیدی که آن‌جا بودند، نه من و نه دانشجویان هم‌دل توفیقی نداشتیم. در این مرحله برایم کاملا محسوس بود که تا چند دقیقه‌ی دیگر این مقاومت خواهد شکست؛ بنابراین از حراست دانشگاه در هنگام خروج از در جنوبی خواستار باز شدن همه‌ی در‌های جنوبی به سمت بیرون شدم که فضا برای تخلیه‌ی سریع سلف آماده شود. دکتر جلیلی هم آن موقع در آن‌جا حضور داشتند و با همکاری ایشان این اتفاق رخ داد.

وقتی دوباره به بیرون سلف رفتم در لحظاتی دیدم که صفحات روی میز‌ها که پشت در سلف قرار داشت، یکی یکی روی دست متقاضیان ورود در حال دست به دست شدن و خارج شدن از سلف است. دیگر روشن بود که تا حداکثر یکی دو دقیقه‌ی دیگر جمعیت متقاضیان وارد سلف خواهند شد.

تصور تقابل دانشجویان خشمگینی که تا لحظاتی دیگر وارد سلف خواهند شد و جمعیت ممانعت‌کنندگان برایم غیرقابل تحمل بود؛ بنابراین دوباره به سلف برگشتم و این بار سعی کردم از بلندی صدایم استفاده کنم و با قسم دادن ممانعت‌کنندگان از آن‌ها بخواهم از سلف خارج شوم که جمیع شرایط آن لحظات و تلاش‌های دیگران و من به لطف خدا اثر بخش بود و اکثریت به سرعت به سمت در خروجی حرکت کردند.

در همین لحظات که جمعیت بیرون در حال ورود به سلف و جمعیت درون در حال تخلیه آن بودند، بدترین اتفاقات آن روز را دیدم. اول این که، یکی از کسانی که داخل سلف بود، میله‌ای که شاید پایه‌ی میزی بود را برداشته بود که به نظر می‌رسید قصد استفاده از آن به عنوان سلاح برای تقابل با متقاضیان ورود را دارد. به لطف خدا، با صحبتی بسیار کوتاه قانع شد که این ایده بسیار اشتباه است و آن را انداخت و از سلف خارج شد.

وقتی به سمت در غربی که جمعیت از بیرون آن در حال ورود بودند برگشتم دو نفر از دو گروه را دیدم که با هم گلاویز شدند و با هم روی زمین افتادند. با توجه به ترکیب جمعیتی آن لحظات واضح بود که تا لحظاتی دیگر چه بر سر ممانعت‌کننده‌ی روی زمین افتاده خواهد آمد؛ بنابراین خودم را به آن‌ها رساندم و سعی کردم مانع چند نفری که در چند ثانیه به سمت او حمله‌ور شده بودند شوم که او را نزنند. در این حین مشت یا لگد یکی از کسانی که می‌خواست او را بزند از پشت به سر من خورد که باعث خون‌ریزی خفیفی در سرم شد و البته به وضوح هدفش من نبودم. احتمال ضعیفی هم می‌دهم که شاید کسی در تلاش برای رهایی آن دانشجو ضربه‌اش به من خورده باشد. کمی هنوز گیچ این ضربه بودم که خدا رو شکر آن دانشجو توانست به سمت در جنوبی برود و خارج شود.

در حالی که تلاش می‌کردیم، بین دو گروه فاصله بیاندازیم و از خروج همه‌ی ممانعت‌کنندگان که در سلف بودند مطمئن شویم، از داخل یا خارج پرتاب شیئی، شیشه‌ی در جنوبی را شکست که خدا را باید شکر کنم آن شیٔ و شیشه به ما برخوردی نداشت. بعد از آن که خیالمان از تخلیه سلف از ممانعت‌کنندگان راحت شد با دکتر شریفی زارچی به سمت در جنوبی حرکت کردیم. در این حال آقای «الف» با فریاد‌هایی بر سر من مرا مقصر مضروب شدن دوستانش می‌دانست و وقتی دکتر شریفی را دید، این برخورد را با چند حرف اضافه با دکتر شریفی ادامه داد.

به پیشنهاد چند نفر تصمیم گرفتیم از این جمعیت فاصله بگیریم که یکی از بچه‌ها با دست و بال خونی محکم دست مرا گرفت و کشید و می‌خواست بگوید که ببین ما را زدند و … شاید او هم مرا در این مضروب شدن مقصر می‌دانست. لحن فریاد و نحوه‌ی کشیدن دست من صحنه‌ای است که فکر می‌کنم باعث شد ناظران از دور فکر کنند او به من سیلی زده. مخصوصا که چند نفر از ممانعت‌کنندگان بعد از این صحنه سعی در عذرخواهی از من داشتند و این که من بعد از جدا شدن از این جمعیت از بغض این که دانشجوهایمان هم دیگر را زدند، برای دقایقی صورتم را گرفتم و در کناری نشستم و گریه کردم.

اما نکته‌ای که می‌خواستم در انتها به دوستان هر دو گروه بگویم این است که در خواسته‌ها و رفتارهایتان خط قرمز داشته باشید و افراد بدون خط قرمز از دوستانتان را قویا کنترل کنید و حتی از جمعتان خارج کنید. اگر آن میله را از دست آن دانشجو در سلف نگرفته بودیم، اگر آن دانشجو نتوانسته بود از دست آن گروه خشمگین فرار کند، اگر آن ضربه‌ی بی‌اختیار به سر من کمی جا به جا می‌خورد، اگر آن شئ پرتابی و یا شیشه‌هایش به کسی برخورد می‌کرد و یا … هر کدام می‌توانست ما را امروز با سناریویی غیرقابل بازگشت و غیر قابل بخشش مواجه کند و همه‌ی این اتفاقات نتیجه‌ی رفتار چند آدم تندرو و بی‌اعصاب بود. قطعا دوستان این افراد باید آن‌ها را کنترل کنند؛ نه طرف مقابل. به باور من اکثریت دانشجو‌های دو گروه خط قرمز داشتند. ولی این خشونت‌ها و بدرفتاری‌های دوستان بی‌اعصابشان را طبیعی و نتیجه‌ی رفتار طرف مقابل می‌دانستند و با آن برخوردی نداشتند و این به نظر من اشتباه هر دو گروه است.

خدا به همه‌ی ما رحم کرد که این رفتار‌ها (که این چند مورد را من دیدم و قاعدتا بیش از این بوده است) فاجعه‌ای به بار نیاورد و دقت کنید اگر رفتار کنترل نشده‌ی دوستان بی‌اعصابتان فاجعه‌ای رقم زده بود، شما بازنده‌ی اصلی این بازی در افکار عمومی و … بودید. پس برای منفعت خودتان هم که شده، این اندک دوستان بی‌اعصابتان را کنترل کنید تا این اقلیت بی‌اعصاب و بدون مرز برای دانشگاه و دانشگاهیان و به طور خاص خودتان فاجعه به بار نیاورند. متاسفانه چند نفر از این بی‌اعصاب‌ها در دو طرف نقش لیدری داشتند که این اوضاع را خیلی ترسناک‌تر هم می‌کند و وظیفه‌ی شما را سنگین‌تر.

منبع: روزنامه شریف

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: استاد دانشگاه صنعتی شریف تجمع دانشجویی ممانعت کنندگان متقاضیان ورود چند نفر آن دانشجو دو گروه اگر آن ی دیگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۶۹۵۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۳ عامل مهم در شکل‌گیری شخصیت محمد‌رضا سنگری

به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در آیین نکوداشت ادیب دزفول دکتر محمدرضا سنگری که شامگاه پنج‌شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه در حسینیه ثارالله دزفول برگزار شد، ضمن تبریک هفته معلم گفت: خدا را شاکرم که این نشست حکمت بنیاد برگزار شد تا از اندیشمندی متفکر، ادیبی متخلق، فرزند دیار مقاومت؛ دکتر محمدرضا سنگری تکریم کنیم تا با این تکریم، یک حرکت تمدنی داشته باشیم. باید بگویم شاید بیش از یک سال از ایشان خواهش می‌شد که این مجلس تکریم را بپذیرند و ایشان نمی‌پذیرفت. عرض کردم این تکریم فقط تکریم شما نیست، تکریم علم و ادب است. از کار‌های تمدنی است که نسل جوان و نوجوان از آن درس می‌گیرند.

وی اظهار کرد: همه شما آقای دکتر سنگری را می‌شناسید و از وعظ و منبر ایشان بهره می‌برید. بیش از نیم قرن در ترویج معارف اسلامی و عاشورایی تلاش می‌کند. مداحان و ذاکران کشور به‌ویژه استان خوزستان از اشعار و آثار ادبی ایشان بهره برده‌اند. اهل جبهه و جنگ بود. فرماندهان و رزمندگان از دانش او درس می‌گرفتند. یک شخصیت فعال فرهنگی از قبل از انقلاب بود. با گروه منصورون ارتباط داشت، به‌ویژه با شهید حجت‌الاسلام سبحانی که تأثیری خاصی بر شخصیت ایشان گذاشت.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: معلم و مدرس آموزش و پرورش و دانشگاه‌های مختلف بوده و هست. مؤلف کتب درسی زبان و ادبیات فارسی، فعال مطبوعاتی و مؤلف ده‌ها کتاب و عاشوراپژوهی و تبیین‌گر ادبیات انقلاب و ادبیات پایداری و در رأس همه اینا ولایت‌مداری است.

استاد خسروپناه گفت: گوشه‌ای از دستاورد‌های این عالم را عرض کردم، اما سؤال مهم اینجا مطرح است که چه اتفاقی می‌افتد که استاد سنگری شکل می‌گیرد؟ بی تردید عواملی نقش دارد. سه عامل مهم را نام می‌برم که در ساخت هویت و شخصیت دکتر سنگری مؤثر بوده و می‌توانند برای ما نیز نقش‌آفرین باشند.

وی ادامه داد: عامل اول تربیت خانوادگی است. انسانی که بر سر سفره پدر و مادری متدین که رعایت حلال و حرام کنند و با عالمان زمانه خود ارتباط داشته باشد، این چنین پرورش می‌یابد. استاد سنگری فرزند استاد حاج غلامحسین سنگری است که افتخار داشتم دو، سه سالی در معیت ایشان از محضر آیت‌الله مدرسیان در مدرسه آیت‌الله معزی بهره ببریم. مرحوم حاج غلامحسین سنگری که عمر بابرکت داشت، انسانی خلیق، معلمی دلسوز و متشرع بود. پدر و مادری این‌گونه فرزندی مانند دکتر سنگری تربیت می‌کنند. تربیت خانوادگی اصل و اساس است. این خیلی مهم است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: عامل دوم، تعالی مسجدی است. آقای دکتر سنگری در مسجد رشد کرد. هم خود در مسجد رشد کرد و هم تعالی بخش اهل مسجد بود. مسجد را فراموش نکنید. بچه‌های خود را به مسجد رفتن تشویق کنیم. جلسات قرائت قرآن را که امتیاز ویژه شهرستان دزفول است، قدر بدانیم.

استاد خسروپناه گفت: عامل سوم فضیلت‌یافتگی در ساحت اخلاق و ادب است. این عنوان «ادیب دزفول» که برای این برنامه انتخاب شده، معمولاً در ذهن ما شخص شاعر و ادیب به معنی خوش سخن را می‌آورد. اما ادب، یک مفهوم بسیار متعالی است. اگر درست فهمیده باشم فرق ادب و اخلاق این است که اخلاق، ملکات فضیلت‌محور درونی است. کسی که ملکه ویژگی‌های مثبت و فضایل را داشته باشد، انسان متخلقی است، اما انسانی که این فضیت درونی را در ظاهر هم بروز می‌دهد؛ نه فقط خوش سخن باشد، خوش خلق هم باشد، حرمت دیگران را حفظ کند، نسبت به دیگران خوش نیت باشد، در این صورت انسان با ادبی است.

وی گفت: ادب یک رزق متعالی و نعمت الهی است. اگر کسی آن را نداشته باشد محروم است. به فرموده امیرالمؤمنین (ع) ادب، کمال انسان است. خداوند سبحان وقتی انبیا را معرفی می‌کند از آنها به ادب یاد می‌کند. معصوم می‌فرماید دوست دارم شعیان ما انسان‌های عاقل، فهیم، فقیه، حلیم و ادیب، اهل مدارا، صبر و صدق باشند. ویژگی دکتر سنگری این است که این ادب هم در خوش کلامی او نمایان است و هم در خوش رفتاری او. این زاییده اخلاق است. ادب زاییده اخلاق است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: آقای دکتر سنگری بیش از ۵۰ جلد کتاب نوشته است، کتابی به اسم «آیینه‌دارن آفتاب» دارد که زیست‌نامه اصحاب امام حسین (ع) است. آقای دکتر سنگری در این کتاب روی چه ویژگی‌هایی از اصحاب امام دست گذاشته است؟ معرفت و فهم عمیق، آزادگی، تولی و تبری، صبوری، شجاعت و دلاوری، ایثار و پاکباری، شیفتگی به عبادت، غیرتمندی و صلابت، عزت و نفوذ ناپذیری، موقعیت‌شناسی و روشنگری. چرا آقای سنگری این مفاهیم را از اصحاب کشف می‌کند؟ عمده این ویژگی‌ها فضایل است. چون این شخصیت، با عمق وجود دریافته اگر انسان فضیلت اخلاقی داشته باشد، یار امام می‌شود. در مقابل «آیینه‌شکنان» که نام کتاب دیگر او است، پژوهش تاریخی درباره شخصیت‌هایی است که مقابل امام حسین (ع) ایستادند. ویژگی اینها چیست؟ طمع، حرص، حرام‌خواری، رشوه‌گیری، جهل، حسادت، کینه‌توزی، سنگدلی، خود بزرگ‌بینی. همه اینها رذیلت است. یعنی ایشان در آثار عاشوراپژوهی خود به یک پیام اساسی اشاره دارد. آن پیام کلیدی این است فضایل اخلاقی، انسان را یار امام می‌کند و رذایل اخلاقی انسان را بار امام می‌کند.

انتهای پیام/